Kancelaria

Parafia Rzymskokatolicka Pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny

Zawada 147 39-200 Dębica

Duszpasterze
Proboszcz ks. Józef Książek
tel. (14) 677-50-39

Wikariusz ks. Mirosław Florek
tel. (14) 682-80-85

Kancelaria parafialna - godziny urzędowe
Dni powszednie:
Kancelaria czynna po mszach św. o godz. 7:00 i 17:00 (18:00)

Niedziele i święta:
Kancelaria czynna po mszach św. o godz. 6:30; 8:00; 9:30; 11:00 i 16:30

Można umówić się telefonicznie na dogodną godzinę.
Sprawy pilne o każdej porze.
Rozmowy przedmałżeńskie po wcześniejszym uzgodnieniu.

Kontakt: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Konto bankowe Parafii PKO BP:
66 1020 4405 0000 2702 0179 2365

• Chrzest

  Chrzest udzielany jest w naszej parafii w II niedzielę miesiąca na Mszy św. o godz. 9:30. Tylko w wyjątkowych przypadkach może być udzielany w sobotę lub inną niedzielę.

  O chrzest dziecka przychodzą prosić rodzice.

  Rodzicami chrzestnymi dziecka mogą być katolicy, którzy ukończyli 16 rok życia, otrzymali sakrament bierzmowania i są praktykującymi chrześcijanami (przystępują często do komunii św. i otrzymują rozgrzeszenie w spowiedzi św.).

  Dokumenty potrzebne do zapisania chrztu dziecka:

  • Akt urodzenia dziecka (odpis)
  • Wyciąg z aktu ślubu kościelnego rodziców
  • Dane o rodzicach chrzestnych (imiona, nazwiska, adres zamieszkania)
  • Zaświadczenie z parafii zamieszkania rodziców chrzestnych o praktykowaniu wiary
  • W przypadku gdy dziecko nie jest z naszej parafii zgoda swojego Księdza Proboszcza na udzielenie sakramentu chrztu poza parafią zamieszkania

• Małżeństwo

  Rezerwacji terminu ślubu należy dokonać bezpośrednio w kancelarii. Nie rezerwujemy daty i godziny na telefon.

  Dokumenty potrzebne do zawarcia sakramentu małżeństwa (jeśli rozmowy przedmałżeńskie przeprowadzane są w naszej parafii):

  • Aktualne metryki chrztu tj. z datą do trzech miesięcy
  • Świadectwo bierzmowania
  • Dowody osobiste
  • Ostatnie świadectwo katechizacji
  • Zaświadczenie o uczestnictwie w katechizacji przedmałżeńskiej
  • Zaświadczenie z Urzędu Stanu Cywilnego (niezbędne, gdy małżonkowie chcą aby ślub kościelny pociągał za sobą również skutki cywilno-prawne – tzw. Ślub konkordatowy) lub akt ślubu, jeśli wcześniej zawarto związek cywilny

• Pogrzeb

  Pogrzeb katolicki odprawiany jest w parafii, gdzie zamieszkiwała osoba zmarła. Tylko z ważnych przyczyn może być odprawiony w innej parafii, ale na podstawie pisemnej zgody własnego Księdza Proboszcza.

  Pogrzeb katolicki przysługuje osobom wierzącym i praktykującym, związanym z kościołem i parafią.

  W pierwszej kolejności rodzina zmarłej osoby ustala z księdzem datę i godzinę pogrzebu dostarczając następujące dokumenty:

  • Akt zgonu
  • Zaświadczenie o udzieleniu sakramentu chorych, wiatyku (komunii św.) jeśli zgon nastąpił poza parafią lub w szpitalu (wystawia je kapelan szpitala)

Caritas

Przy naszym Sanktuarium istnieje Parafialny Oddział Caritas, którego zadaniem jest:

• Zachęcanie wiernych do pełnienia uczynków miłosierdzia.
• Kultywowanie parafialnych i rodzinnych zwyczajów charytatywnych, takich jak: Tydzień Miłosierdzia, Dzień Chorego, Św. Mikołaja, Wigilia, Opłatek itp.
• Uroczyste obchodzenie świąt związanych treściowo z miłosierdziem chrześcijańskim, a szczególnie Święta Miłosierdzia Bożego.
• Stałe rozpoznawanie potrzeb i możliwości pomocy.
• Przeprowadzanie zbiórek i przyjmowanie ofiar na działalność charytatywną.
• Organizowanie i świadczenie konkretnej pomocy duchowej i materialnej osobom potrzebującym na terenie parafii (również w ramach pomocy z Unii Europejskiej)

Parafialny Oddziały Caritas współpracuje z pozostałymi grupami parafialnymi w przedsięwzięciach charytatywnych.

Caritas Diecezji Tarnowskiej przeznacza środki...

Caritas Diecezji Tarnowskiej przeznacza środki uzyskiwane podczas akcji 1% na wsparcie między innymi następujących przedsięwzięć:

DSM

Dziewczęca Służba Maryjna

Opiekun: Maria Wilk
Zbiórka: Piątek - godz. 16:00 w Domu Parafialnym

Przy naszym Sanktuarium istnieje Dziewczęca Służba Maryjna, która w swych szeregach zrzesza zazwyczaj około 30 dziewcząt w różnym wieku. Najmłodsze zaczynają swoją przygodę z DSM nawet już w wieku 5-6 lat, a najstarsze uczęszczają do gimnazjum.

Każdego tygodnia w piątki o godz. 16.00 dziewczęta wraz ze swoją opiekunką spotykają się, aby formować się według ideałów i programu DSM.Uroczyste przyjęcie nowych członkiń Dziewczęcej Służby Maryjnej ma miejsce na wieczornej Mszy św. w święto patronalne DSM – 8 grudnia każdego roku (Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny).

Nasza grupa Dziewczęcej Służby Maryjnej stanowi jedną z ok. 150 grup DSM w Diecezji Tarnowskiej. Grupy te tworzy ponad 4000 dziewcząt w wieku od 10-18 lat, a prowadzi ponad 200 osób, wśród których zaangażowanych jest 30 osób świeckich (w większości są to osoby katechizujące w szkołach). Księżom i Siostrom Zakonnym odpowiedzialnym za formację dziewcząt, należących do DSM pomagają przewodniczki – przyjmowane do tej posługi po ukończeniu szkolenia podczas kursów formacyjnych, prowadzonych przez Duszpasterstwo Młodzieży Kurii Diecezjalnej w Tarnowie.

• Nazwa

  Określenie - nazwa Dziewczęca Służba Maryjna zawiera najkrótszą syntezę programu duszpasterskiego realizowanego dla duchowego i moralnego rozwoju dziewcząt. Oto pełniejszy sens określenia Dziewczęca Służba Maryjna;

  Dziewczęca – świadomie i wbrew modnej dziś i wszechobecnej koedukacji, prowadzimy pracę z dziewczętami mając na uwadze szczególnie te potrzeby, które wynikają z faktu, że są kobietami na tym etapie, kiedy kobiecość w nich dopiero się budzi i rozwija. Chcemy pomóc im zarówno w odkryciu właściwego obrazu ideału dziewczyny i kobiety chrześcijańskiej, jak i w trudnej pracy nad kształtowaniem swej osobowości. Do naszych grup mogą należeć dziewczęta w wieku od 9 do 16 lat.

  Służba – określenie to mówi o celu istnienia grupy. Jest nim najogólniej mówiąc służba, czyli działanie dla czyjegoś dobra, poświęcenie sił, praca dla jakiejś ważnej i dobrej sprawy czy idei. Służyć, to znaczy także „być do czyjejś dyspozycji, być komuś w czymś pomocnym”. Inspirację do kształtowania takiej postawy można czerpać zarówno z życia świeckiego, w którym nawet określone ważne zawody nazywa się służbą (służba zdrowia, służba wojskowa, itp.), jak i przede wszystkim ze źródeł religijnych. Sam Chrystus, Syn Boży, przyszedł, aby służyć i polecił Apostołom, by byli sługami wszystkich. Szczególnie bliskim i zawsze aktualnym ideałem służby jest dla dziewcząt Maryja. Dlatego przyjęta nazwa zawiera przymiotnik „Maryjna”.

  Maryjna – Dziewica z Nazaretu powiedziała przy Zwiastowaniu, że jest i pragnie być zawsze służebnicą Pańską. W czasie swego ziemskiego życia służyła Chrystusowi, pomagała Apostołom i pierwszym gminom chrześcijańskim. Teraz służy Kościołowi jako Jego najlepsza Matka”.

• Symbol DSM

  Dziewczęca Służba Maryjna - symbol graficzny
  Graficzne streszczenie działalności Dziewczęcej Służby Maryjnej zawiera logo, które jest umieszczane na dyplomach i może być noszony przez dziewczęta.

  Oto jego opis: „Na niebieskim tle, ukazana jest stylizowana biała lilia. Wyrasta ona jakby ze złotego półksiężyca. Środkowa część łodyżki tworzy krzyż. Górna część z kwiatem przechodzi przez złotą koronę. W symbole te wpisane są litery DSM. Symbolika znaczka jest prosta i nie wymaga szerszych wyjaśnień. Kolor biały i lilia to symbole niepokalanego poczęcia, dziewictwa Maryi i nieskalanej czystości Jej duszy. Kolor złoty i korona to znak Jej godności królewskiej. Krzyż powszechnie przyjęty znak Chrystusa, może być bliżej wyjaśniany jako przypomnienie udziału Maryi w ofierze Boskiego Syna. Wreszcie kolor niebieski oznaczający niewinność przypomina przywilej Wniebowzięcia Maryi”

• Program

  Idee przewodnie i zarys programu DSM:

  Najważniejsze treści programowe DSM zawarte są w czterech ideach przewodnich.

  I. Maryja – rodzina i dom

  Maryja jest pierwszym i zawsze aktualnym wzorem i ideałem życiowym dla dziewcząt. Przybliża im i czyni niejako bardziej przystępnym niedościgniony wzór Chrystusa. Dlatego wychowanie religijne dziewcząt musi być zawsze wychowaniem maryjnym.

  Spośród ogromnego bogactwa cnót i niezliczonej ilości tytułów, jakim Kościół obdarzył Maryję, wybieramy najbardziej dla naszych dziewcząt aktualne i przedstawiamy Ją im przede wszystkim jako Niepokalaną, Matkę Kościoła, Królową Polski i Królową Ognisk Rodzinnych. Proponujemy praktykę oddania się Maryi w duchu nauki św. Maksymiliana Marii Kolbe i prymasowskiego ruchu „Pomocników Maryi”. Postawy i sprawności maryjne powinny w szczególny sposób być widoczne w domu rodzinnym, który jest z jednej strony pierwszym i najważniejszym środowiskiem wychowawczym, a z drugiej pierwszym i niezastąpionym polem działalności apostolskiej. Powszechnie znane zagrożenia w zakresie wiary i życia moralnego, którymi dotknięta jest nasza polska rodzina, a także kryzys dziewictwa, czystości i kobiecości w ogóle, skłaniają nas do rozpoczęcia gruntownej pracy na tym odcinku: przygotowania naszych dziewcząt do pełnienia roli dobrych żon i matek chrześcijańskich w przyszłości przez wzorowe spełnianie obowiązków córek i sióstr obecnie. W duchu maryjnym trzeba propagować cnoty nazaretańskie, liturgię domową i całą, niezwykle bogatą, a tak często lekceważoną, świadomie eliminowaną czy zapomnianą obrzędowość chrześcijańską.

  II. Serce Jezusa - miłość, wynagrodzenie i duch ofiary:

  Serce Boże jest znakiem i źródłem miłości Boga do świata i każdego człowieka. Dzieci doświadczają tej miłości szczególnie w okresie Pierwszej Komunii św. Poznają ją jeszcze dokładniej w czasie katechezy pogłębiającej wtajemniczenie w Sakrament Pokuty i Eucharystii (III i IV klasa). Specjalną okazją ku temu jest praktyka pierwszych piątków miesiąca. Z bogactwa treści kultu Serca Jezusowego akcentujemy przede wszystkim niezmierzoną miłość Boga i podsuwamy różne formy odpowiedzi na ten Boży Apel Miłości:

  Wynagrodzenie za obojętność, niewiarę, nienawiść i inne grzechy, będące wzgardą miłości, którą Bóg wciąż nam okazuje. Zachęcając dziewczęta do częstszego przystępowania do sakramentów św. i adoracji Najświętszego Sakramentu, przypominamy im, aby łączyły z tymi praktykami dobrowolną rezygnację ze słodyczy, kosztownych zabawek, niektórych rozrywek.Abstynencja od alkoholu i nikotyny połączona z modlitwą w intencji pogrążonych w nałogu alkoholizmu i ich rodzin oraz różne formy praktycznej pomocy tym osobom (Młodzieżowy i Maryjny Apostolat Trzeźwości).Przeciwdziałanie już w dzieciństwie różnym formom materializmu praktycznego i konsumpcyjnemu stylowi życia, z którymi dziecko spotyka się w swojej rodzinie czy otoczeniu oraz kształtowanie krytycznej postawy wobec destrukcyjnego wpływu środków masowego przekazu. Łączy się z tym potrzeba kształtowania postawy chrześcijańskiej ascezy, która każe wybierać to, co trudne, rezygnować nieraz z wygód i „płynąć pod prąd” różnych obiegowych sądów i mody, w imię wyższych wartości.Troska o wyrabianie postawy szczególnej wrażliwości na wszelkie cierpienie, smutek, kalectwo, starość, biedę oraz uczenie, jak bezinteresownie pomagać wszystkim potrzebującym.Realizacja hasła „Najświętsze Serce Jezusa - Przyjdź Królestwo Twoje”. Łączy się z tym propagowanie ideałów misyjnych i uwrażliwienie dziewcząt na palące problemy współczesności (głód, zniewolenie wielu narodów, zalew kłamliwej propagandy i inne)”.

  III. Wspólnota Kościoła Chrystusowego – liturgia i misje:

  „Chrystusa i Maryję spotykamy w Kościele”. Wspólnota w Chrystusie tworzy się i rozwija przez miłość czynną, dawanie świadectwa wiary i liturgię. W naszym programie formacyjnym akcentujemy szczególnie rolę liturgii. Ona jest źródłem nadprzyrodzonej mocy i wciąż potrzebnej człowiekowi łaski Bożej. Dzięki niej Kościół może coraz ściślej jednoczyć się z Chrystusem.

  Śpiew scholi i inne posługi liturgiczne, które pełnią dziewczęta, tworzą nie tylko zgromadzenie eucharystyczne, ale umacniają więź wspólnoty parafialnej z Chrystusem. To jednak, co ma dokonywać się w klasie, sąsiedztwie i całej parafii, musi być najpierw praktykowane w małym kręgu grupy apostolskiej. Mówiąc inaczej: mała grupa dziewcząt musi tworzyć jak najbardziej autentyczną wspólnotę w Chrystusie, środowisko, w którym wybacza się urazy, rezygnuje z własnej wygody i przywilejów w imię dobra wspólnego i żyje się w duchu prawdziwej miłości chrześcijańskiej. Taka grupa jest dobrą szkołą apostolską i uczy odpowiedzialności za parafię i cały Kościół. Niezastąpioną formą kształtowania więzi z Kościołem jest apostolstwo misyjne. Uczestnictwo w nim jest uwzględniane w drugim i następnych latach formacji”.

  IV. Świat stworzony i odkupiony – radość dzieci Bożych w pracy i zabawie:

  Naturalną potrzebą człowieka jest radość, poczucie bezpieczeństwa i szczęścia. Nasza wiara ukazuje nie tylko nadprzyrodzone, ale i naturalne ich źródła. Święci – najbardziej radośni i szczęśliwi ludzie na ziemi, chociaż byli tak blisko Boga i spraw nadprzyrodzonych, nie lekceważyli naturalnych źródeł radości, ale doceniali je i czerpali z nich obficie (św. Franciszek z Asyżu, św. Franciszek Salezy, św. Teresa od Dzieciątka Jezus i inni). Naszym ważnym zadaniem jest ukazywanie dziewczętom zjawisk przyrody jako dzieł Bożych będących „jakby jasnym i czytelnym zwierciadłem boskiej chwały”. Obok częstego kontaktu z przyrodą trzeba propagować śpiew, muzykę, różne formy gier i zabaw towarzyskich, które mają charakter czynnego i twórczego uczestnictwa, a nie biernej konsumpcji, jaką proponuje np. telewizja.

  Cywilizacja techniczna, masowe przenoszenie się ludzi ze wsi do miast, coraz większe zatruwanie i niszczenie środowiska naturalnego i inne podobne zjawiska wywołują coraz częściej poczucie samotności, agresję wobec otoczenia i zanikanie zmysłu religijnego, który cechował dawne pokolenia żyjące w środowisku naturalnym. Dlatego tak ważną jest rzeczą, aby młodemu pokoleniu, żyjącemu w trudnych warunkach, zapewnić kontakt z tymi wartościami. Posiadanie ich stanowi naturalną podbudowę zwyczajnego życia chrześcijańskiego, a tym bardziej aktywności apostolskiej. Atmosfera radości Dzieci Bożych, którą chcemy świadomie kształtować w naszych grupach, ma być znakiem i zapowiedzią radości mieszkańców nieba, do którego wszyscy zdążamy.

  Przedstawione wyżej założenia można ująć syntetycznie w jednym zdaniu, które może być przyjęte jako zasadnicze zadanie dla każdego chrześcijanina: „Maryja prowadzi nas do żyjącego w Kościele Chrystusa, z którym zdążamy do radości nieba”.

• Diecezjalna strona DSM

  www.dsm.diecezja.tarnow.pl

Grupa modlitewna

„A Bóg czyż nie weźmie w obronę swoich wybranych, którzy dniem i nocą wołają do Niego…?” (Łk 18, 7)

Grupa modlitewna Matki Bożej Zawadzkiej istnieje od 1996 r. Stali członkowie oraz pozostali parafianie modlą się codziennie godzinę przed wieczorną Mszą św. w następujących intencjach:

• Za parafian i czcicieli Matki Bożej Zawadzkiej, szczególnie za wszystkie rodziny w parafii
• Za Ojca św., wszystkich biskupów, kapłanów, diakonów, kleryków i siostry zakonne prosząc szczególnie o nowe, liczne i święte powołania kapłańskie i zakonne z naszej parafii
• Za Ojczyznę
• Za zmarłych
• Za prześladowanych chrześcijan na całym świecie
• Dodatkowo w zależności od okresu roku liturgicznego lub aktualnych wydarzeń w Kościele przedstawia się prośby okolicznościowe

„Żyjecie w czasie łaski. Dzieci, nie jesteście świadomi, że Bóg daje wam wielką szansę, abyście się nawracali i żyli w pokoju i miłości. Jesteście tak zaślepieni i przywiązani do spraw ziemskich i myślicie o życiu ziemskim. Wzywam was: módlcie się, módlcie się, módlcie się. Dzieci, kiedy się modlicie jesteście blisko Boga, a On daje wam pragnienie wieczności. Dzieci, dlatego się nie opierajcie, ale pozwólcie, by Bóg was zmieniał i wszedł do waszego życia. Nie zapominajcie, że podążacie drogą do wieczności. Dlatego, drogie dzieci, pozwólcie, by Bóg was prowadził tak, jak pasterz swe stado”

/Matka Boża do dzieci podczas jednego z objawień maryjnych/

Księża

Skład naszej wspólnoty:

	Proboszcz Ks. mgr lic. Józef Książek Data urodzenia: 25.07.1961 Święcenia kapłańskie: 24.05.1987 E-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
	Wikariusz Ks. mgr Mirosław Florek Data urodzenia:  Święcenia kapłańskie: 2003
	Rezydent Ks. Roman Grabowski Data urodzenia: 14.08.1953 Święcenia kapłańskie: 25.05.1980 E-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Kapłani diecezjalni i zakonni pochodzący z parafii:

Siostry zakonne i bracia zakonni pochodzący z parafii:

KSM

Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży

Ks. Piotr Paciorek

Zarząd
Prezes: Krystian Tabiś
Wiceprezes: Kamil Słota
Sekretarz: Paulina Momol
Skarbnik: Aneta Krajewska
Spotkania: Piątek po Mszy św. wieczornej w Domu parafialnym

Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży w naszej parafii zrzesza ok. 20 młodych ludzi pragnących twórczo i aktywnie wykorzystać swoją młodość. KSM to także najlepszy sposób, by odnaleźć swoje miejsce nie tylko w grupie rówieśników, w szkole bądź parafii, ale w Stowarzyszeniu tworzącym w Polsce jedną wielką rodzinę. Rodzinę ludzi młodych, gotowych całym swoim życiem „służyć Bogu, Kościołowi i Ojczyźnie”

Spotkania odbywają się regularnie w każdy piątek po wieczornej Mszy św. w Domu Parafialnym (oprócz wakacji i ferii szkolnych). Grupa licząca 20 osób składa się w większości z gimnazjalistów i uczniów szkoły średniej.

Dwa razy w miesiącu w godzinach wieczornych odbywają się spotkania sportowe na sali przy Zespole Szkół w Zawadzie. Każdego 24 dnia miesiąca KSM organizuje specjalne nabożeństwo adoracyjne dla młodzieży wraz z całą oprawą muzyczną i modlitewną.

Ponadto Oddział KSM-u przy naszym Sanktuarium bierze udział w różnego rodzaju akcjach charytatywnych (np. Szlachetna Paczka, kartki świąteczne dla chorych osób itp.), jego członkowie pomagają również przy organizacji różnego rodzaju uroczystości. Do tego dochodzi włączanie się w diecezjalne akcje KSM (np. Rajd im. Ks. Walentego Gadowskiego po Beskidzie Sądeckim, Diecezjalny dzień młodzieży itp.). Raz w roku organizowana jest również dwu- lub trzydniowa wycieczka w plener dla obowiązkowych KSM-owiczów by dzięki temu być jeszcze bliżej siebie i jeszcze bliżej Boga. 

• Praca nad sobą

  „Doskonałymi bądźcie, jak Ojciec wasz doskonały jest” (Mt 5, 48). Jako KSM-owicz postępuję według metody pracy nad sobą:

  1. Chrystus obecny w Eucharystii jest najwyższym dobrem i miłością mojego życia.
     1. Nigdy nie opuszczam Mszy św. w niedzielę i święto. W miarę możliwości biorę w niej udział także w dni powszednie.
     2. Staram się mieć czyste serce, by zawsze przyjmować Komunię św.
     3. Biorę udział w adoracji i często nawiedzam Najświętszy Sakrament.
  2. Chrystus mnie kocha i wymaga przemiany.
     1. Spowiadam się raz na 4-8 tygodni.
     2. Mam stałego spowiednika.
     3. Prowadzę notatnik pracy nad sobą.
     4. Znam swoją wadę główną i inne wady i staram się je usuwać.
     5. Znam swoje zalety, staram się je rozwinąć i wypracowywać sprawności moralne – cnoty.
  3. Chrystus chce ze mną rozmawiać.
     1. Modlę się rano i wieczorem słowami pacierza.
     2. Prowadzę codzienną medytację nad Słowem Bożym.
     3. W czasie dnia wzbudzam akty serca i przenoszę się myślą przed tabernakulum w moim kościele parafialnym.
     4. Modlę się wspólnie z moim oddziałem KSM.
  4. Chrystus daje mi się poznać.
     1. Czytam codziennie fragment Pisma Świętego.Studiuje Katechizm Kościoła Katolickiego i aktualną naukę Kościoła (dokumenty, encykliki, orędzia itp.).
     2. Biorę udział w cotygodniowym spotkaniu mojego zastępu KSM.
  5. Chrystus oczekuje ode mnie wierności w codziennym życiu.
     1. Żyję zgodnie z przykazaniami Bożymi i kościelnymi.
     2. Żyję według 10 zasad KSM-owicza.
     3. Maryja jest moim wzorem osobowym i pomocą. Naśladuję ją oraz patronów KSM – św. Stanisława Kostkę, bł. Karolinę Kózkównę.Kocham moją Ojczyznę – Polskę i służę jej dobru.
     4. Wszystkie moje dobre czyny, cierpienia, owoce pracy i nauki ofiarowuję Bogu w czasie Eucharystii.

• 10 zasad KSM-owicza

  1. Kochaj Boga, szerz Królestwo Chrystusowe w swojej duszy, w swej rodzinie i swym środowisku.
  2. Służ czynnie Kościołowi i Ojczyźnie.
  3. Kształć swój umysł, swą wolę, swe serce.
  4. Szanuj swą godność, bądź prawy i czysty.
  5. Pracuj chętnie, cudzą pracę szanuj, dąż do sprawiedliwości społecznej.
  6. Szerz chrześcijańską kulturę życia. Bądź uprzejmy, koleżeński, pomagaj chętnie bliźnim.
  7. Obowiązki spełniaj sumiennie, bądź karny i posłuszny.
  8. Dbaj o zdrowie i sprawność fizyczną, uprawiaj ćwiczenia fizyczne, nie używaj napojów alkoholowych.
  9. Bądź gospodarny, oszczędny, cudze dobro szanuj.
  10. Bądź stały w przekonaniach i wytrwały w działaniu, pogodę ducha nieś w swe otoczenie.

• Patroni KSM

  1. Bł. Karolina Kózkówna
  2. Bł. Pier Giorgio Frassati
  3. Św. Stanisław Kostka

• Strona KSM Tarnów

  www.tarnow.ksm.org.pl

Lektorzy

Opiekun: Ks. Piotr Paciorek

Zarząd
Prezes: Mateusz Sulisz
Wiceprezes: Kamil Strózik

Lektor roku 2011 Mateusz Sulisz

Spotkania: Środa po Mszy św. wieczornej w Domu Parafialnym lub kościele

Lektor to osoba ustanowiona do wykonywania czytań z Pisma Św. podczas liturgii.
Liturgiczna Służba Ołtarza lektorów przy naszej parafii liczy zazwyczaj ok. 30 osób.

Każdy lektor ma wyznaczone w tygodniu obowiązkowe Msze św. na których koniecznie powinien być obecny (jedna w dni powszednie i jedna w niedziele i święta). Comiesięczna rotacja służenia niedzielnego powoduje kształtowanie się w lektorach obowiązkowości i postawy dyspozycyjności w służbie innym.

W każdą środę po Mszy św. wieczornej spotykamy się na zbiórkach (oprócz wakacji i ferii szkolnych). Podczas wspólnych spotkań lektorzy uczą się teoretycznych i praktycznych sposobów służby w Kościele, interpretacji Pisma Św. Pogłębiają swoje życie chrześcijańskie, kształtują swoje postawy zachowania się w kościele i poza nim, jak również uczą się jak lepiej rozumieć liturgię Kościoła a przez to więcej się w nią angażować.

Lektorzy służą do Mszy św., pomagają w organizacji wielu różnych uroczystości parafialnych, dbają o porządek wokół kościoła. Raz do roku wyjeżdżają na dwu- lub trzydniową wycieczkę jako nagroda za ofiarne służenie. W ciągu roku niektórzy wyjeżdżają na dni skupienia dla lektorów organizowane przez Wydział Duszpasterstwa LSO Diecezji Tarnowskiej.

Elitą wśród lektorów są ceremoniarze. Ceremoniarz troszczy się o to, aby akcja liturgiczna była piękna, pełna prostoty i porządku. Aby to osiągnąć bierze on czynny udział w przygotowaniu liturgii i kieruje jej przebiegiem ściśle współpracując z głównym celebransem.

Ceremoniarzami w naszej parafii są lektorzy, którzy ukończyli specjalny kurs ceremoniarza trwający niecały rok. Dzieje się tak dlatego, ponieważ, aby spełniać swoją posługę w sposób odpowiedzialny muszą oni znać historię liturgii i aktualne przepisy liturgiczne.

• Posługa lektora i ceremoniarza

  Zadanie lektorów dobrze podsumowuje obrzęd ich ustanowienia z 1977 r. W dokumencie tym czytamy: „Wy zaś jako lektorzy Słowa Bożego będziecie im (biskupom, kapłanom i diakonom) pomagali w wypełnianiu tego obowiązku (głoszenia Ewangelii wszystkiemu stworzeniu). We wspólnocie Ludu Bożego otrzymacie szczególny urząd: macie pomagać w głoszeniu wiary, która ma swoje korzenie w Słowie Bożym. Będziecie czytali Słowo Boże w zgromadzeniu liturgicznym (...) W ten sposób, przy waszej pomocy ludzie mogą dojść do poznania Boga Ojca i posłanego przezeń Syna, Jezusa Chrystusa, i osiągnąć życie wieczne.”

  Posługa lektora jest nie tylko świadectwem wiary i przykładem życia dla innych, ale przede wszystkim służbą Bogu. Ze względu na to, że lektor ma naśladować Jezusa Chrystusa, stale musi pamiętać, że tę posługę przyjmuje dobrowolnie i zobowiązuje się do służenia Bogu oraz ludziom. To wymaga poświęcenia się w przygotowaniu do jak najlepszego przeczytania Słowa Bożego.

  Lektor powinien: Prowadzić właściwy styl chrześcijańskiego życia Prowadzić pobożne i gorliwe życie modlitewne i sakramentalne Być zaangażowany w sprawy Kościoła i parafii Współpracować w dziele apostolstwa wśród wiernych świeckich Spełniać dobrze obowiązki szkolne Poświęcać czas lekturze Pisma Św.

  Do zadań ceremoniarzy należy: Zorganizowanie, wyćwiczenie i przygotowanie asysty liturgicznej do większych uroczystości. Dyskretne interweniowanie podczas zgromadzeń w sytuacjach wyjątkowych, aby usprawnić celebrację liturgiczną i usunąć błędy. Pomoc przy organizacji zbiórek i szkoleń dla aspirantów, ministrantów i lektorów.

• Karta Zasad Lektora

  1. Chrystus jest moim światłem i życiem oraz drogą do Ojca. Dążę do zjednoczenia z Nim poprzez wiarę i miłość w Słowie Ewangelii, w Eucharystii i w bliźnich.
  2. Niepokalana, która najlepiej słuchała Słowa Bożego i strzegła go jest moim ideałem i moją Matką. Rozważam Jej postawę w Różańcu, oddaje się Jej i naśladuję Ją.
  3. Kościół jest moim domem i moją rodziną. Chcę wzrastać coraz głębiej w jego braterską wspólnotę, czując się jej żywą komórką i pragnąc, aby objęła ona wszystkich ludzi.
  4. Chcę pielęgnować w sobie dar Nowego Życia, otrzymany na chrzcie świętym, którego sprawcą jest Duch Święty. Oddechem tego życia jest modlitwa, dlatego chcę być wierny praktyce Namiotu Spotkania.
  5. Zrozumiałem tajemnice osoby, która „nie może odnaleźć się w pełni inaczej, jak tylko poprzez bezinteresowny dar z siebie." Dlatego przykazaniem mego życia jest Agape, piękna miłość, której wyrazem jest ofiara i krzyż.
  6. Chcąc być w pełni sobą i ukształtować w sobie Nowego Człowieka muszę zawsze kierować się sumieniem oświeconym Słowem Bożym. Wypowiadam walkę bezmyślności i nieodpowiedzialności.
  7. Chcę być wolny w dążeniu wyższych wartości, które uznałem za swoje. Dlatego muszę zdobywać się na odwagę płynięcia przeciw prądowi postawy używania i egoizmu oraz mody i opinii tworząc nową kulturę, w której wszystko służy wartości osoby.
  8. Na straży godności osoby postawię czystość, która nie pozwala na odnoszenie się do osoby jako przedmiotu, choćby tylko możliwego użycia. Będę dbał o czystość myśli, słów i uczynków.
  9. Wykluczam ze swego życia alkohol i tytoń. Są to bowiem złudne wartości zagrażające wartościom prawdziwego życia. Dla dobra swojego oraz w poczuciu odpowiedzialności za drugich, decyduję się na świadomą i dobrowolną abstynencję.
  10. Moja droga nie jest łatwą. Dlatego nie mogę i nie chcę iść nią samotnie, moją potrzebą i radością jest cotygodniowe spotkanie we wspólnocie tych, którzy chcą iść razem ze mną przy stole ewangelicznej rewizji życia.

• LSO diecezji tarnowskiej

  www.lso.diecezja.tarnow.pl

Ministranci

Opiekun: Ks. Piotr Paciorek

Zarząd
Prezes: Marek Słomba
Wiceprezes: Dominik Strózik

Ministrant roku 2011
Marek Słomba

Spotkania: Sobota godz. 8:30 w Domu Parafialnym lub kościele

„Ministrare” (z łac.) znaczy „służyć”. Służymy Bogu, kiedy przyczyniamy się do tego, aby liturgia była piękna. Słowo „ministrant” wskazuje szczególnie na służbę we Mszy świętej.

Ministrant jest pomocnikiem przy sprawowaniu Mszy świętej i podczas innych nabożeństw liturgicznych. Ministrant przez służenie wskazuje, że każde nabożeństwo liturgiczne sprawowane w kościele, jest nie tylko sprawą kapłana, lecz sprawą całej parafii i wszystkich wiernych!

Ministrant przez swoje służenie pokazuje, że „uczestniczyć w liturgii” nie znaczy tak jak w kinie albo przed telewizorem tylko słuchać czy oglądać. „Uczestniczyć w liturgii” to znaczy także współdziałać i współtworzyć ją, czynnie się w niej angażując!

Liturgiczna Służba Ołtarza ministrantów przy naszej parafii liczy zazwyczaj ok. 30 ministrantów.

Każdy ministrant ma wyznaczone w tygodniu obowiązkowe Msze św. na których koniecznie powinien być obecny (jedna w dni powszednie i jedna w niedziele i święta). Comiesięczna rotacja służenia powoduje kształtowanie się w ministrantach obowiązkowości i postawy dyspozycyjności w służbie innym.

W każdą sobotę o godz. 8.30 spotykamy się na zbiórkach (oprócz wakacji i ferii szkolnych). Podczas wspólnych spotkań ministranci uczą się teoretycznych i praktycznych sposobów służby w Kościele. Pogłębiają swoje życie chrześcijańskie jak również uczą się jak lepiej rozumieć liturgię Kościoła a przez to więcej się w nią angażować.

Ministranci służą do Mszy św., pomagają w organizacji wielu różnych uroczystości parafialnych, dbają o porządek wokół kościoła. Raz do roku za symboliczną „złotówkę” wyjeżdżają na całodniową wycieczkę jako nagroda za ofiarne służenie. W ciągu roku niektórzy wyjeżdżają na dni skupienia dla ministrantów organizowane przez Wydział Duszpasterstwa LSO Diecezji Tarnowskiej. Ci którzy regularnie i z oddaniem służą przy ołtarzu w czasie wakacji otrzymują również specjalne nagrody w ramach „konkursu wakacyjnego”.

• Zasady ministranta

  
  Ministrant przy ołtarzu i w zakrystii

  1. Pamięta, że przy Ołtarzu usługuje samemu Bogu jako wybrany przedstawiciel Wspólnoty Parafialnej.
  2. Aktywnie i w skupieniu uczestniczy w Liturgii: głośno i wyraźnie wypowiada słowa modlitw, bierze udział w śpiewach oraz starannie wykonuje czynności powierzone mu przez Przełożonych.
  3. Odmawiając przed i po Mszy św. wspólną modlitwę ministrantów nie zapomina również o osobistym przygotowaniu i dziękczynieniu za posługę w czasie Liturgii.
  4. Stara się uczestniczyć w Eucharystii w sposób pełny, tzn. w stanie łaski uświęcającej, przyjmując Komunię św.
  5. Troszczy się o czystość serca i ciała. Jego zawsze czysty strój liturgiczny jest znakiem serca gotowego na przyjęcie Chrystusa.
  6. Bezpośrednio po przyjściu do zakrystii ubiera się w swoje szaty liturgiczne, a przed wyjściem starannie je składa lub wiesza na wieszaku.
  7. Zawsze chętnie uczestniczy w przygotowaniu Świętej Liturgii i miejsca Jej odprawiania.
  8. Niczego nie bierze i nie dotyka w kościele lub w zakrystii bez pozwolenia kapłana lub kościelnego.
  9. Przychodzi do zakrystii co najmniej 10 minut przed rozpoczęciem Świętej Liturgii. Mówi z powagą i wyraźnie: „Króluj nam Chryste” i tym samym pozdrowieniem wita też przychodzącego kapłana.

  
   

• Jak zostać ministrantem

  
  Ministrantem może zostać każdy chłopak, który już przystąpił do pierwszej Komunii Świętej. Ksiądz Opiekun prowadzi na początku każdego roku szkolnego serię zbiórek, na których objaśnia aspirantom (kandydaci na ministrantów) jak wykonywać różne czynności podczas służenia do Mszy św. Spotkania te mają również charakter katechetyczny. Czynności tych jednak tak naprawdę można się nauczyć dopiero poprzez służenie do Mszy św. wspólnie ze starszymi ministrantami.

  Zbiórki rozpoczynają się na początku roku szkolnego i odbywają się w każdą sobotę o godz. 9.00 w domu parafialnym lub w kościele. Trwają aż do listopada do uroczystości Chrystusa Króla Wszechświata. W tę właśnie ostatnią niedzielę roku liturgicznego następuje uroczyste przyjęcie nowych ministrantów i lektorów na Mszy św. o godz. 9.30 do wspólnoty Służby Ołtarza przy naszej parafii.

  
   

• Hymn i modlitwy

  
  Hymn ministrantów

  Króluj nam, Chryste, zawsze i wszędzie.
  To nasze rycerskie hasło.
  Ono nas zawsze prowadzić będzie,
  I świecić jak słońce jasno.

  Naprzód przebojem, młodzi rycerze,
  Do walki z grzechem swej duszy.
  Wodzem nam Jezus w Hostii ukryty,
  Z Nim w bój nasz zastęp wyruszy.

  Pójdziemy naprzód, naprzód radośnie,
  Podnosząc w górę swe czoła.
  Przed nami życie rozkwita w wiośnie.
  Odważnie, bo Jezus woła.

  Modlitwa przed służeniem

  Kapłan: Wspomożenie nasze w imieniu Pana.
  Ministrant: Który stworzył niebo i ziemię.
  Oto za chwilę przystąpię do Ołtarza Bożego,
  do Boga, który rozwesela młodość moją,
  do świętej przystępuję służby.
  Chcę ją dobrze wypełnić.

  
   

• Patronowie LSO

  1. Św. Tarsycjusz
  2. Św. Stanisław Kostka
  3. Św. Alojzy Gonzaga
  4. Św. Jan Berchmans

  
   

• LSO diecezji tarnowskiej

  
  www.lso.diecezja.tarnow.pl
   

Nowenna

W trakcie nowenny oprócz stałych modlitw polecamy wstawiennictwu Matki Bożej Zawadzkiej prośby zapisane w „Księgach Intencji” wystawionych w naszym kościele oraz te, które zostały zapisane na naszej stronie internetowej pod zakładką „Intencje”. 

Geneza nowenny

Nowenna to dziewięć spotkań z Panem Jezusem lub Maryją na modlitwie (nazwa pochodzi od łacińskiego słowa: novem czyli dziewięć). Może to być modlitwa odmawiana przez dziewięć kolejnych dni, dziewięć kolejnych tygodni czy nawet dziewięć kolejnych lat. Kojarzy się ona z liczbą miesięcy stanu błogosławionego przed rozwiązaniem. Apostołowie po Wniebowstąpieniu Jezusa aż do Zesłania Ducha Świętego odprawili pierwszą nowennę. Oni wspólnie błagali o przyjście Ducha Św.

W nowennę wpisany jest więc czas oczekiwania i wytrwałości… w takim bowiem tylko stylu życia „rozkwita” nasza relacja z Jezusem i Jego Matką.

Odprawić nowennę nie jest łatwo. Wymaga to wierności, wytrwałości i pełnego wiary zaufania. Aby nowenna była owocna, wymaga wykonania pewnych zadań. Wskazanym jest, by w tym czasie być w stanie łaski uświęcającej (przystąpić do sakramentu pokuty) i przyjąć Komunię św., aby własne życie ukierunkować ku większej miłości Boga i bliźnich oraz móc lepiej przyjąć z ręki Boga Jego świętą wolę.

Rada Parafialna

Rada Parafialna jest jednym ze sposobów umożliwienia świeckim przeżycia odpowiedzialności za Kościół oraz umożliwienia im zgodnej współpracy każdy na swój sposób, ale dla wspólnego dzieła. W naszej parafii Rada Parafialna liczy 25 członków.

Rada Parafialna stanowi grono osób służących proboszczowi radą we wszystkich sprawach duszpasterstwa parafialnego zgodnie z kan. 536 Kodeksu Prawa Kanonicznego. Skład Rady odzwierciedla przekrój społeczny całej parafii, czyli uwzględnia takie elementy, jak: struktura wieku, zawodu, wykształcenia. Członków Rady powołuje Ksiądz Proboszcz, który również zwołuje zebrania oraz przewodniczy ich obradom.

Do zadań Rady należy wyrażanie opinii w sprawach dotyczących parafii oraz wysuwanie propozycji i wniosków zmierzających do doskonalenia pracy parafialnej. Rada nie jest po to, by kierować parafią. Ma ona jednak głos doradczy w działalności pasterskiej.

Członkowie Rady mają za zadanie – według wskazań prawa kanonicznego – docierać do parafian stojących z dala od Kościoła lub zachwianych w wierze. Rada powinna również wspierać proboszcza w zarządzaniu dobrami materialnymi parafii. Ponieważ wykonywanie tych zadań wymaga od członków Rady dojrzałości duchowej i odpowiedniego poziomu religijnej wiedzy, to mają oni za zadanie stale pogłębiać swoje życie wewnętrzne i swoją wiedzę poprzez czytanie Pisma Świętego, słuchanie wykładów, rekolekcje, itp.…

Do wykonywania postanowień Rady Parafialnej niezbędne jest czynne włączenie się członków Rady.

Róże Różańcowe

Żywy Różaniec to forma modlitwy różańcowej zainicjowana przez Paulinę Jaricot w 1826 roku, która za jej życia rozprzestrzeniła się na całą Francję i przyjęła się w wielu krajach świata. W Polsce pierwsze koła Żywego Różańca zostały założone pod koniec XIX wieku. Od samego początku Żywy Różaniec wspiera swoimi modlitwami misje katolickie, obecnie według intencji wyznaczanych prze papieża (papieskie intencje misyjne).

Początki Żywego Różańca sięgają roku 1826. Założyciela Dzieła Rozkrzewiania Wiary Paulina Jaricot pragnęła ożywić modlitwę różańcową. Zaczęła organizować „piętnastki” – grupy piętnastu osób, z których każda zobowiązywała się do rozważania i odmawiania jednej tajemnicy dziennie, otrzymanej drogą losowania. W ten sposób członkowie Żywego Różańca zjednoczyli się w modlitwie ze wszystkimi ludami świata. „Piętnaście węgli: jeden płonie, trzy lub cztery tlą się zaledwie, pozostałe są zimne – ale zbierzcie je razem, a wybuchną ogniem! Oto właściwy charakter Żywego Różańca.” Oficjalnej aprobaty dla Żywego Różańca udzielił papież Grzegorz XVI już po 6 latach od jego założenia. Od momentu wprowadzenia przez papieża Jana Pawła II nowej części różańca (tajemnice światła) każda Różą Żywego Różańca liczy nie 15 ale 20 członków.

W naszej parafii istnieje 25 Róż Żywego Różańca, które w swoich szeregach jednoczą około 500 osób różnych wieków i stanów, zarówno mężczyzn jak i kobiet z całej wspólnoty parafialnej.

Zmiana tajemnic różańcowych połączona z krótkim rozważaniem odbywa się w każdą pierwszą niedzielę miesiąca po Mszy św. o godz. 9.30.

Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o działalności misyjnej Kościoła i istocie modlitwy Róż Żywego Różańca za misjonarzy zajrzyj na:

• Patronka Żywego Różańca

  Paulina Jaricot

  Historia życia (1799-1862)

  Przyszła na świat 22 lipca 1799 roku w rodzinie Antoniego i Joanny Jaricot, dobrze prosperujących przemysłowców Lyonu (Francja). Otrzymała staranne religijne wychowanie. Pod wpływem kazania  „o próżności tego świata”, mając 17 lat zdecydowała się służyć tylko Bogu. Złożyła prywatnie ślub czystości i przyjęła prosty sposób życia i ubierania się.

  Rozpoczęła odwiedzanie lyońskich biedaków rozdając jałmużny. Zgromadziła dziewczęta w swoim wieku, zakładając Stowarzyszenie Wynagrodzicielek Najświętszego Serca Jezusa. Od 1819 roku zaczęła organizować pomoc dla misjonarzy. Wymyślony przez nią system zbierania ofiar okazał się bardzo skuteczny, a 3 maja 1822 roku dał początek Dziełu Rozkrzewiania Wiary. W 1826 roku dla rozpowszechniania modlitwy różańcowej Paulina założyła Żywy Różaniec, którym kierowała do końca swego życia.

  Widząc nędzę świata robotniczego, Paulina szukała systemowego rozwiązania problemów ubogich. Cały swój majątek zainwestowała w hutę Rustrel, która miała być idealnym ośrodkiem przemysłowym i początkiem odnowy społecznej. Inwestycja upadła na skutek oszustwa nieuczciwych ludzi, a Paulina do końca życia spłacała zaciągnięte długi.

  W ubóstwie i całkowitym opuszczeniu zmarła 9 stycznia 1862 roku ze słowami: „Maryjo! Matko moja! Cała jestem Twoja!”.

  Droga do beatyfikacji

  W 17 lat po śmierci Pauliny Jaricot ukazała się w Lyonie książka pt. „Wspomnienia o przyjaciółce”, którą anonimowo wydała Julia Maurin. Podtytuł książki brzmiał: „Założycielka Rozkrzewiania Wiary i Żywego Różańca” i wywołał wielkie oburzenie, ponieważ środowisko misyjne Lyonu nie uznawało wówczas Pauliny za fundatorkę tak ważnego dzieła współpracy misyjnej.

  Sytuacja zmieniła się dwa lata później, gdy papież Leon XIII w specjalnym liście pogratulował autorce opublikowanych wspomnień i uznał Paulinę Jaricot za właściwą założycielkę Dzieła Rozkrzewiania Wiary. Papież napisał: „To ona, po opracowaniu „planu” zorganizowała piękne dzieło nazwane Rozkrzewianiem Wiary, ogromną zbiórkę złożoną z cotygodniowych datków wiernych, tak wychwalaną przez biskupów i samą Stolicę Świętą – dzieło, które cudownie się rozwinęło i dostarcza misjom katolickim obfitych zasobów”.

  W 1910 roku rozpoczął się w Lyonie proces beatyfikacyjny Pauliny, który na szczeblu diecezjalnym trwał 20 lat i zebrane akta zostały przekazane do Rzymu. 13 lutego 1935 roku doczesne szczątki Pauliny zostały przeniesione z cmentarza Loyasse do kościoła świętego Nicetiusza. Proces beatyfikacyjny zahamowały działania wojenne i dopiero 25 lutego 1963 roku papież Jan XXIII podpisał dekret ogłaszający heroiczność cnót Pauliny Jaricot.

  Od tej chwili Kościół trwa w modlitwie prosząc o cud, który jest warunkiem w drodze do beatyfikacji.

  Z pism Pauliny Jaricot

  1. Całe moje życie zawiera się w intymnym zjednoczeniu mojej duszy z Bogiem. Nieustannie trwam w całkowitej zależności od tego, co się Bogu podoba. Jestem jak małe dziecko, które nie może uczynić żadnego kroku, jeżeli nie jest prowadzone przez matkę. Oprócz tego wewnętrznego zjednoczenia z Bogiem, wszystko jest we mnie wadliwe.
  2. Kocham samotność, w której rozmawiam z |Jezusem. Mówię do Jego serca odwracając się całkowicie od siebie.
  3. U stóp tabernakulum moje walki zamieniają się w zwycięstwa, moje pragnienia w zdecydowaną wolę, moje antypatie, zazdrości i urazy do bliźnich w gorliwe miłosierdzie.
  4. Źródłem ludzkiego niepokoju jest wspomnienie przeszłości oraz lęk i troska o przyszłość. Źródłem pokoju zaś jest naśladowanie Jezusa, dostrzeganie Jego śladów w każdym naszym działaniu, powierzenie przeszłości Bożemu miłosierdziu i przyszłości Jego woli, by móc się zajmować tylko chwilą obecną.
  5. Służmy Jezusowi z miłości do Niego: niech króluje, zwycięża i będzie przez wszystkich kochany. On króluje poprzez miłosierdzie, zwycięża poprzez swoje dobrodziejstwa. Jest kochany, jeżeli każdy z członków Różańca wiernie wypełnia Jego rozkazy i jednoczy się z Maryją Niepokalaną, by wyprosić nawrócenie grzeszników, pocieszenie dla Kościoła i rozkrzewianie wiary w świecie.

• Papieskie intencje misyjne

  Od samego początku Żywy Różaniec obejmuje modlitwą misje katolickie na całym świecie. Jego członkowie modlą się w intencjach misyjnych szczególnie bliskich Papieżowi, który na każdy miesiąc wyznacza inną intencję. Są one podyktowane najważniejszymi i najbardziej palącymi problemami Kościoła na świecie, jak również sytuacją społeczną w poszczególnych krajach i na kontynentach.

• Róże Różańcowe w naszej parafii

  1. Św. Katarzyna Sieneńska
  2. Matka Boża Zawadzka (Róża kobiet)
  3. Św. Kinga
  4. Św. brat Albert i bł. Teresa z Kalkuty
  5. Matka Boża Różańcowa
  6. Św. Aniołowie Stróżowie
  7. Matka Boża Zawadzka (Róża mężczyzn)
  8. Św. Jan i św. Elżbieta
  9. Św. Faustyna
  10. Św. Michał Archanioł
  11. Św. Wojciech
  12. Św. Franciszek
  13. Św. Małgorzata
  14. Matka Boża Fatimska
  15. Bł. Karolina Kózka
  16. Św. Józef
  17. Św. Paweł
  18. Św. Agata
  19. Św. Agnieszka
  20. Św. Marta
  21. Św. Kazimierz
  22. Św. Jadwiga
  23. Św. Stanisław

Wartościowe odnośniki

Dowiedz się więcej...

Poczytaj, posłuchaj...

Rozwiń się duchowo...

Pozostając zawsze młodym...