Odpusty parafialne

–

Odpust Szkaplerzny (lipiec)

Odpust Szkaplerzny odbywa się w okolicach święta NMP z Góry Karmel (16 lipca). Odpust rozpoczyna się wieczorną Mszą św. połączoną z procesją na cmentarz parafialny i modlitwą za zmarłych (Maryja jest tą, która wybawia dusze z czyśćca). Podczas głównej uroczystości przyjęcie Szkaplerza Świętego przed Cudownym Obrazem Matki Bożej Zawadzkiej po każdej Mszy św.

Poświęcenie pojazdów odbywa się po Mszy św. o godz. 16.30

Wielki Odpust (wrzesień)

Rozpoczęcie odpustu w pierwszą sobotę września Dróżkami Różańcowymi o godz. 15.00

W NIEDZIELE – Godzinki o godz. 5.30,
Msze św. godz. 6.00    7.00    9.00    11.00    16.30    18.00

W DNI POWSZEDNIE – Godzinki o godz. 8.30,
Msze św. godz. 7.00 9.00 11.00 16.00 18.00

Przyjdź! Matka Boża czeka na Ciebie!

(Czytaj więcej)

Warunki otrzymania odpustu

Za co jeszcze można otrzymać odpust?

Wierni mogą uzyskać odpust zupełny wypełniając 4 zwykłe warunki* i następujące dzieła obdarzone odpustem:

  • adoracja Najświętszego Sakramentu trwająca przynajmniej przez pół godziny
  • pobożne przyjęcie – choćby tylko przez radio – błogosławieństwa papieskiego udzielanego Miastu i Światu (tzw. błogosławieństwo Urbi et Orbi)
  • nawiedzenie cmentarza w dniach od 1 do 8 listopada połączone z modlitwą – choćby tylko w myśli – za zmarłych (odpust ten może być ofiarowany tylko za dusze w czyśćcu cierpiące)
  • pobożny udział w obrzędzie liturgicznym w Wielki Piątek i ucałowanie krzyża
  • udział w ćwiczeniach duchowych trwających przynajmniej przez trzy dni
  • publiczne odmówienie Aktu Wynagrodzenia w uroczystość Najświętszego Serca Jezusowego,
  • publiczne odmówienie Aktu poświęcenia rodzaju ludzkiego Chrystusowi Królowi w uroczystość Chrystusa Króla
  • w uroczystość śś. Apostołów Piotra i Pawła, każdy kto pobożnie używa przedmiotu religijnego (krzyża, różańca, szkaplerza, medalika) poświęconego przez Papieża lub Biskupa i w tym dniu odmówi Wyznanie Wiary
  • wysłuchanie w czasie misji kilku kazań i udział w uroczystym ich zakończeniu
  • przystąpienie po raz pierwszy do Komunii św. lub udział w takiej pobożnej ceremonii
  • odmówienie różańca w kościele, w rodzinie, we wspólnocie zakonnej (należy odmówić przynajmniej jedną część, jednakże pięć dziesiątek w sposób ciągły, z modlitwą ustną należy połączyć pobożne rozważanie tajemnic, w publicznym odmawianiu tajemnice winne być zapowiadane zgodnie z zatwierdzoną miejscową praktyką, w odmawianiu prywatnym wystarczy, że wierny łączy z modlitwą ustną rozważanie tajemnic)
  • czytanie Pisma św. z szacunkiem należnym słowu Bożemu, przynajmniej przez pół godziny
  • odmówienie w sposób uroczysty hymnu „Przed tak wielkim Sakramentem” w Wielki Czwartek,
  • odmówienie tego samego hymnu w uroczystość Bożego Ciała
  • publiczne odmówienie hymnu „Ciebie Boże wielbimy” w ostatnim dniu roku
  • publiczne odmówienie hymnu „Przybądź Duchu” w Nowy Rok i w Zesłanie Ducha Świętego
  • pobożne odprawienie Drogi Krzyżowej (przed stacjami prawnie ustanowionymi, połączone z rozważaniem Męki i Śmierci Chrystusa i przechodzeniem od stacji do stacji; w publicznym odprawianiu wystarczy przechodzenie prowadzącego)
  • pobożne nawiedzenie kościoła w święto tytułu i dnia 2 sierpnia (tzw. odpust Porcjunkuli) i odmówienie „Ojcze nasz” i „Wierzę”
  • pobożne nawiedzenie kościoła lub ołtarza w dniu jego konsekracji i odmówienie „Ojcze nasz” i „Wierzę”
  • pobożne nawiedzenie kościoła w Dniu Zadusznym i odmówienie „Ojcze nasz” i „Wierzę” (odpust ten może być ofiarowany tylko za dusze w czyśćcu cierpiące),
  • udział w czynności świętej, której przewodniczy wizytator w czasie odbywania wizytacji pasterskiej
  • odnowienie przyrzeczeń chrztu św. w czasie nabożeństwa Wigilii Paschalnej lub w rocznicę swego chrztu
  • w momencie śmierci, o ile wierny miał za życia zwyczaj odmawiania jakichkolwiek modlitw (w tym wypadku wymieniony warunek zastępuje trzy zwyczajne warunki uzyskania odpustu zupełnego), dla uzyskania tego odpustu chwalebną rzeczą jest posługiwać się krucyfiksem lub krzyżem

*Do zwykłych warunków zyskania odpustu należą:

  • Spowiedź św. (trzeba być w stanie łaski uświęcającej)
  • Przyjęcie komunii św.
  • Modlitwa w intencjach Ojca Św. (czyli w intencjach, w których modli się Papież)
  • Wyzbycie się przywiązania do jakiegokolwiek grzechu (nawet lekkiego)

Warunki otrzymania odpustu

  1. Brak jakiegokolwiek przywiązania do grzechu, nawet powszedniego (jeżeli jest brak całkowitej dyspozycji – zyskuje się odpust cząstkowy)
  2. Stan łaski uświęcającej (brak nieodpuszczonego grzechu ciężkiego) lub spowiedź sakramentalna
  3. Przyjęcie Komunii świętej
  4. Odmówienie modlitwy (np. „Ojcze nasz” i „Zdrowaś Maryjo”) w intencjach Ojca Świętego (nie chodzi o modlitwę w intencji samego papieża, choć i ta modlitwa jest bardzo cenna; modlitwa związana z odpustem ma być skierowana w intencji tych spraw, za które modli się każdego dnia papież)
  5. Wykonanie czynności związanej z odpustOdpustów (zarówno cząstkowych, jak i zupełnych)em (Jeśli chodzi o odpust parafialny to jest to nawiedzenie kościoła związanego z odpustem i odmówienie w nim Ojcze nasz… i Wierzę w Boga Ojca…)

Ewentualna spowiedź, Komunia święta i modlitwa w intencjach Ojca Świętego mogą być wypełnione w ciągu kilku dni przed lub po wypełnieniu czynności, z którą związany jest odpust; między tymi elementami musi jednak istnieć związek. Po jednej spowiedzi można uzyskać wiele odpustów zupełnych, natomiast po jednej Komunii świętej i jednej modlitwie w intencjach papieża – tylko jeden odpust zupełny.Kościół zachęca do ofiarowania odpustów za zmarłych (niekoniecznie muszą być to osoby nam znane, nie musimy wymieniać konkretnego imienia – wystarczy ofiarować odpust w intencji osoby zmarłej, która tego odpustu potrzebuje).

Odpustów (zarówno cząstkowych, jak i zupełnych) nie można ofiarowywać za innych żywych.

Istota odpustu

Aby zrozumieć naukę leżącą u podstaw praktyki odpustów, należy przede wszystkim uprzytomnić sobie jasno, że grzech pociąga za sobą dwojaki skutek.

  • Po pierwsze: prowadzi do całkowitego lub częściowego zerwania wspólnoty z Bogiem, zerwanie z Nim przyjaźni (mówi się o winie grzechowej). Konsekwencją winy grzechu śmiertelnego jest utrata życia wiecznego (kara wieczna – piekło).
  • Po drugie: prowadzi do zburzenia wewnętrznego ładu, zgodnego z wolą Stwórcy i zakłóca relacje ze wspólnotą ludzką (pociąga za sobą kary doczesne).

Innymi słowy: człowiek popełniając grzech, zaciąga winę oraz karę. Z grzechu śmiertelnego wynika kara wieczna, za grzech powszedni – doczesna, ograniczona w czasie. Bóg, Ojciec miłosierdzia, daruje człowiekowi winę oraz karę wieczną w godnie przeżytym sakramencie pokuty i pojednania. Pozostaje jednak kara doczesna, rozumiana jako wieloraka rana zadana człowiekowi przez grzech. Jej odpokutowanie dokonuje się albo na tym świecie przez formy zadośćuczynienia (dzieła pokutne, znoszenie cierpień, trudów życia, dobre uczynki) lub po śmierci przez karę oczyszczającą w czyśćcu.W przestrzeni uwalniania się człowieka z tego, co nazywamy „karą doczesną”, wpisuje się odpust, przez który zostaje skruszonemu grzesznikowi darowana owa kara doczesna za grzechy, zgładzone już co do winy w sakramencie pokuty. Kościół pragnie wspomóc człowieka i proponuje mu darowanie kary doczesnej poprzez zyskanie odpustu.Darowanie kar może być całkowite (odpust zupełny) – darowanie wszystkich kar doczesnych, człowiek unika kar czyśćcowych; lub darowanie częściowe (odpust cząstkowy). Kiedy owo zmaganie się o darowanie kary doczesnej nie zostanie zakończone w ramach życia doczesnego, istnieje możliwość dopełnienia pokuty człowieka po śmierci (czyściec). Kościół przez modlitwę za zmarłych wskazuje na realną możliwość pomocy w procesie darowania kary.